Giriş: Beklenmeyeni Beklemek — Yazılımda Hataların Kaçınılmazlığı

Ne kadar dikkatli ve özenli kod yazarsak yazalım, hatalar yazılım geliştirme sürecinin doğal bir parçasıdır. Bir program çalışırken, öngörülemeyen veya kontrolümüz dışında birçok durumla karşılaşabilir:

Mantıksal Hatalar (Bugs): Algoritmadaki yanlışlıklar, sıfıra bölme girişimleri, beklenmeyen değer aralıkları.
Geçersiz Girdiler: Kullanıcıdan veya harici bir sistemden gelen beklenmedik formatta veya türde veriler.
Kaynak Hataları: Erişilmeye çalışılan bir dosyanın bulunamaması, yazma izni olmaması, ağ bağlantısının kopması, veritabanı sunucusunun yanıt vermemesi, belleğin tükenmesi.
Harici Sistem Hataları: Bağlantı kurulan bir API’nin veya servisin hata döndürmesi veya kullanılamaz olması.
Donanım Sorunları: Nadiren de olsa disk hataları veya diğer donanımsal problemler.
Bu tür durumlar kontrol altına alınmazsa, programın aniden çökmesine (crash), yanlış sonuçlar üretmesine, veri kaybetmesine veya tutarsız bir duruma girmesine neden olabilir. Bu, hem son kullanıcı için kötü bir deneyim yaratır hem de sistemin güvenilirliğini zedeler.

İşte Hata Yönetimi / İstisna Yönetimi burada devreye girer. Amacı, bu tür istisnai durumları programatik olarak tespit etmek, programın çökmesini engellemek, durumu mümkünse kurtarmak veya en azından kontrollü bir şekilde sonlandırmak, kullanıcıya anlamlı bilgi vermek ve sorunun kaynağını bulmak için geliştiriciye yardımcı olmaktır.

Bölüm 1: İstisnalar (Exceptions) Nedir?

C# (ve .NET) bağlamında istisna (exception), programın normal yürütülmesi sırasında ortaya çıkan bir hata veya anormal durumu temsil eden bir nesnedir. Bir hata oluştuğunda, .NET çalışma zamanı (CLR) veya programın kendisi bir istisna “fırlatır” (throws).

Nesne Tabanlı: İstisnalar, temel System.Exception sınıfından veya onun alt sınıflarından türeyen nesnelerdir. Bu nesneler, hatayla ilgili bilgileri (hata mesajı, hatanın kaynağı, çağrı yığını vb.) taşır.
Normal Akışı Kesintiye Uğratma: Bir istisna fırlatıldığında, programın normal satır satır yürütülmesi durur. CLR, bu istisnayı “yakalayabilecek” (catch) uygun bir hata işleyici (exception handler) aramaya başlar.
Çağrı Yığını (Call Stack) Boyunca Arama: CLR, istisnanın oluştuğu mevcut metottan başlayarak çağrı yığınında yukarı doğru hareket eder. Her seviyede, fırlatılan istisna türüyle eşleşen bir catch bloğu arar.
Yakalama ve İşleme: Uygun bir catch bloğu bulunursa, kontrol o bloğa geçer ve istisna “yakalanmış” olur. catch bloğundaki kod çalıştırılarak hata ele alınır.
Yakalanmayan İstisna (Unhandled Exception): Eğer çağrı yığınının en tepesine kadar uygun bir catch bloğu bulunamazsa, istisna “yakalanmamış” olur. Bu durumda CLR genellikle varsayılan bir hata işleyicisini devreye sokar, bu da genellikle programın sonlandırılması ve bir hata mesajının (genellikle konsola veya bir log dosyasına) yazdırılması anlamına gelir. Bu, uygulamanın çökmesi olarak algılanır.
Bölüm 2: try-catch-finally Bloğu — Yapılandırılmış İstisna Yönetimi

C#’ta istisnaları yönetmenin standart yolu try, catch ve finally anahtar kelimeleriyle oluşturulan bloklardır.

Temel Sözdizimi:

try
{
// İstisna fırlatma potansiyeli olan kodlar.
// "Korumalı" veya "denenen" blok.
}
catch (ExceptionType1 ex1) // Belirli bir istisna türünü yakala
{
// ExceptionType1 veya ondan türeyen bir istisna fırlatılırsa çalışır.
// 'ex1' yakalanan istisna nesnesidir.
// Hata işleme mantığı (loglama, kullanıcıya mesaj, kurtarma vb.)
}
catch (ExceptionType2 ex2) // Başka bir istisna türünü yakala
{
// ExceptionType2 veya ondan türeyen bir istisna fırlatılırsa çalışır.
}
catch (Exception ex) // Daha genel bir istisna türünü yakala (genellikle en sonda)
{
// Yukarıdaki catch bloklarıyla eşleşmeyen HERHANGİ BİR System.Exception
// veya türevi fırlatılırsa çalışır.
// Genel hata işleme.
}
finally // Opsiyonel
{
// Bu blok, try bloğu başarıyla tamamlansa da,
// bir catch bloğu çalışsa da, hatta try veya catch içinde
// return/break/continue/throw olsa bile HER ZAMAN çalışır.
// Kaynak temizliği için kullanılır.
}
2.1. try Bloğu:

İstisna fırlatma olasılığı bulunan kodları içerir. Bu kodlar “koruma altına” alınır.
Örneğin: Dosya işlemleri, ağ istekleri, veritabanı bağlantıları, tür dönüşümleri, potansiyel olarak null olabilecek nesnelere erişim, sıfıra bölme riski taşıyan hesaplamalar vb.
Eğer try bloğundaki tüm kod başarıyla çalışırsa, tüm catch blokları atlanır ve (varsa) finally bloğu çalıştırılır.
2.2. catch Bloğu:

try bloğunda belirli bir türde istisna fırlatıldığında çalıştırılacak kodu içerir.
Bir try bloğunu birden fazla catch bloğu takip edebilir. Her catch bloğu farklı bir istisna türünü yakalamak üzere uzmanlaşabilir.
Eşleşme: CLR, fırlatılan istisnanın türüyle eşleşen ilk catch bloğunu arar (yukarıdan aşağıya doğru). Eşleşme, fırlatılan istisnanın türü catch bloğunda belirtilen türle aynıysa veya ondan türemişse gerçekleşir.
Parametre: catch (ExceptionType ex) kısmındaki ex değişkeni, fırlatılan istisna nesnesinin bir referansıdır. Bu nesne üzerinden hatanın detaylarına (ex.Message, ex.StackTrace, özel hata sınıflarında eklenen diğer özellikler) erişilebilir. Parametre adı (ex) isteğe bağlıdır, eğer istisna nesnesine ihtiyacınız yoksa catch (ExceptionType) şeklinde de yazılabilir, ancak genellikle bilgi almak için kullanılır.
Genel catch (Exception ex): En genel istisna türü olan System.Exception’ı yakalar. Genellikle en sona konulur ve yukarıdaki daha spesifik catch blokları tarafından yakalanamayan tüm diğer CLR istisnalarını yakalamak için kullanılır. Bu bloğu kullanmak önemlidir, ancak mümkünse daha spesifik hataları ayrı ayrı yakalamak daha iyi bir yaklaşımdır.
Parametresiz catch: catch { … } şeklinde parametresiz bir catch bloğu da mümkündür. Bu, CLS uyumlu olmayanlar da dahil olmak üzere herhangi bir istisnayı yakalar. Ancak hata hakkında hiçbir bilgi vermediği için genellikle önerilmez.
İstisna Filtreleri (Exception Filters — C# 6+): catch bloğuna ek bir when koşulu ekleyerek, istisna yakalandığında bile bloğun çalışıp çalışmayacağını belirleyebilirsiniz. Koşul false dönerse, o catch bloğu atlanır ve CLR eşleşen bir sonraki catch bloğunu aramaya devam eder. Bu, hatayı yakalamadan önce ek kontroller yapmak için kullanışlıdır.
catch (HttpRequestException httpEx) when (httpEx.StatusCode == System.Net.HttpStatusCode.NotFound) { Console.WriteLine("Kaynak bulunamadı (404)."); // 404'e özel işlem } catch (HttpRequestException httpEx) { Console.WriteLine($"Diğer HTTP Hatası: {httpEx.StatusCode}"); // Diğer HTTP hataları için işlem }
2.3. finally Bloğu:

try ve catch bloklarından sonra gelen opsiyonel bir bloktur.
En önemli özelliği, try bloğundan nasıl çıkılırsa çıkılsın (başarıyla tamamlansa da, bir istisna yakalansa da, return/break/continue ile çıkılsa da, hatta yakalanmayan bir istisna fırlatılsa da) her zaman çalıştırılmasının garanti edilmesidir.
Temel Kullanım Amacı: Kaynak temizliğidir (Resource Cleanup). try bloğunda açılan dosyaların kapatılması (file.Close()), veritabanı bağlantılarının kapatılması (connection.Close()), grafik nesnelerinin serbest bırakılması (graphics.Dispose()), kilitlerin (locks) kaldırılması gibi işlemlerin her durumda yapıldığından emin olmak için kullanılır.
using Deyimi Alternatifi: Dosya akışları, veritabanı bağlantıları gibi IDisposable arayüzünü uygulayan kaynaklar için, finally bloğunda manuel olarak Dispose() çağırmak yerine using deyimini kullanmak çok daha temiz ve güvenli bir yoldur. using bloğu sona erdiğinde (normal veya istisna ile), kaynağın Dispose() metodu otomatik olarak çağrılır.
// Finally ile manuel temizlik System.IO.StreamReader? reader = null; try { reader = new System.IO.StreamReader("dosya.txt"); string? line = reader.ReadLine(); // ... işlem ... } catch (Exception ex) { Console.WriteLine("Hata: " + ex.Message); } finally { if (reader != null) { reader.Close(); // veya reader.Dispose() Console.WriteLine("Dosya kapatıldı (finally)."); } } // using deyimi ile otomatik temizlik (DAHA İYİ) try { using (System.IO.StreamReader readerUsing = new System.IO.StreamReader("dosya.txt")) { string? line = readerUsing.ReadLine(); // ... işlem ... } // using bloğu bittiğinde readerUsing.Dispose() otomatik çağrılır Console.WriteLine("Dosya kapatıldı (using)."); } catch (Exception ex) { Console.WriteLine("Hata: " + ex.Message); }
using deyimi, IDisposable kaynakları için try…finally kalıbının yerini alan çok daha iyi bir pratiktir.
Bölüm 3: System.Exception Sınıfı ve Hiyerarşisi

.NET’teki tüm istisnalar doğrudan veya dolaylı olarak System.Exception temel sınıfından türemiştir. Bu sınıf, tüm istisnalar için ortak özellikler ve metotlar sağlar:

Message (string): Hatayı açıklayan metin.
StackTrace (string?): Hatanın oluştuğu noktadaki çağrı yığınını (hangi metodun hangi metodu çağırdığını gösteren liste) içeren bir string. Hata ayıklama için paha biçilmezdir. Genellikle catch bloğunda veya throw ile fırlatıldığında doldurulur.
InnerException (Exception?): Başka bir istisnanın doğrudan sonucu olarak fırlatılan istisnalarda, orijinal (içteki) istisnayı tutar. Hatanın kök nedenini anlamak için kullanılır.
Source (string?): Hatayı fırlatan derlemenin (assembly) veya nesnenin adını içerebilir.
HResult (int): Hataya atanan kodlanmış sayısal değer (HRESULT).
HelpLink (string?): Hatayla ilgili yardım dosyasının bağlantısını içerebilir.
Data (IDictionary): Hata hakkında ek, kullanıcı tanımlı bilgiler (anahtar-değer çiftleri) saklamak için bir koleksiyon.
İstisna Hiyerarşisi:

System.Exception’dan türeyen iki ana dal vardır:

System.SystemException: CLR (Çalışma Zamanı) tarafından fırlatılan temel hatalar için genel üst sınıftır. Alt sınıfları şunları içerir:
IndexOutOfRangeException (Dizi sınırları dışına erişim)
NullReferenceException (null olan bir referans üzerinden üye erişimi)
InvalidCastException (Geçersiz tür dönüşümü)
OutOfMemoryException (Yeterli bellek yok)
StackOverflowException (Çağrı yığını doldu — genellikle sonsuz özyineleme sonucu, catch ile yakalanamaz!)
FormatException (Parse metotları başarısız olduğunda)
ArgumentException (Metoda geçersiz argüman geçildiğinde)
ArgumentNullException (null olmaması gereken bir argüman null olduğunda)
ArgumentOutOfRangeException (Argüman geçerli aralığın dışında olduğunda)
DivideByZeroException (Tamsayıyı sıfıra bölme)
Ve diğerleri…

  1. System.ApplicationException: Kullanıcı tanımlı (uygulama tarafından fırlatılan) istisnalar için temel sınıf olarak tasarlanmıştı. Ancak Microsoft artık doğrudan Exception’dan türetmeyi veya daha spesifik CLR istisnalarından (InvalidOperationException gibi) türetmeyi önermektedir. ApplicationException kullanımı pek yaygın değildir.

Neden Hiyerarşi Önemli?

catch blokları bu hiyerarşiyi kullanır. catch (ArgumentException ex) bloğu, hem doğrudan ArgumentException’ı hem de ondan türeyen ArgumentNullException ve ArgumentOutOfRangeException’ı yakalar. catch (Exception ex) ise hiyerarşideki tüm istisnaları yakalar. Bu nedenle, daha spesifik catch blokları her zaman daha genel olanlardan önce gelmelidir. Aksi takdirde, genel blok spesifik olanın çalışmasını engeller.

try {
// ... kod ...
} catch (ArgumentNullException anex) { // En spesifik
Console.WriteLine("Argüman null olamaz: " + anex.ParamName);
} catch (ArgumentException aex) { // Daha genel (ArgumentNullException dışındakiler buraya düşer)
Console.WriteLine("Geçersiz argüman: " + aex.Message);
} catch (Exception ex) { // En genel (diğer tüm hatalar)
Console.WriteLine("Beklenmedik bir hata oluştu: " + ex.Message);
}
Bölüm 4: Özel İstisnalar Oluşturma ve Fırlatma (throw)

Bazen uygulamanıza özgü hata durumlarını temsil etmek için standart .NET istisnaları yeterli olmaz. Bu durumlarda kendi özel istisna sınıflarınızı oluşturabilirsiniz.

Neden Özel İstisnalar?

Anlamlı Hata Tipi: Hatanın ne tür bir uygulama hatası olduğunu (örn. StokYetersizException, KullaniciBulunamadiException) açıkça belirtir.
Spesifik Hata Yönetimi: catch bloklarında bu özel türleri yakalayarak duruma özel işlemler yapabilirsiniz.
Ek Bilgi Taşıma: Özel istisna sınıflarınıza, hatayla ilgili ek verileri (örn. hangi ürünün stoğunun yetersiz olduğu, aranan kullanıcı ID’si) taşıyacak özellikler ekleyebilirsiniz.
Nasıl Oluşturulur?

Genellikle System.Exception veya daha spesifik bir alt sınıftan (ApplicationException — pek önerilmez, InvalidOperationException vb.) kalıtım yoluyla oluşturulur. Standart yapıcı metotları (mesaj alan, mesaj ve iç istisna alan) sağlamak iyi bir pratiktir.

using System;
using System.Runtime.Serialization;
// Exception'dan türeyen özel istisna sınıfı
public class StokYetersizException : Exception
{
public string UrunKodu { get; } // Ek bilgi taşıyan özellik
public int IstenenMiktar { get; }
public int MevcutMiktar { get; }
// Standart yapıcılar
public StokYetersizException() : base("Stok yetersiz.") { }
public StokYetersizException(string message) : base(message) { }
public StokYetersizException(string message, Exception inner) : base(message, inner) { }
// Ek bilgi alan özel yapıcı
public StokYetersizException(string urunKodu, int istenen, int mevcut)
: base($"'{urunKodu}' ürünü için stok yetersiz. İstenen: {istenen}, Mevcut: {mevcut}.")
{
UrunKodu = urunKodu;
IstenenMiktar = istenen;
MevcutMiktar = mevcut;
}
// Serileştirme için gerekli (isteğe bağlı ama iyi pratik)
protected StokYetersizException(SerializationInfo info, StreamingContext context) : base(info, context)
{
// Serileştirme sırasında özel özellikleri de ekle/oku (gerekirse)
UrunKodu = info.GetString(nameof(UrunKodu)) ?? string.Empty;
IstenenMiktar = info.GetInt32(nameof(IstenenMiktar));
MevcutMiktar = info.GetInt32(nameof(MevcutMiktar));
}
// Serileştirme için override (gerekirse)
public override void GetObjectData(SerializationInfo info, StreamingContext context)
{
base.GetObjectData(info, context);
info.AddValue(nameof(UrunKodu), UrunKodu);
info.AddValue(nameof(IstenenMiktar), IstenenMiktar);
info.AddValue(nameof(MevcutMiktar), MevcutMiktar);
}
}
throw ile Fırlatma:

Bir hata durumu algılandığında, throw anahtar kelimesiyle istisna nesnesi fırlatılır.

public void StoktanDus(string urunKodu, int miktar)
{
int mevcutStok = StokSorgula(urunKodu);
if (miktar <= 0)
{
throw new ArgumentOutOfRangeException(nameof(miktar), "Düşülecek miktar pozitif olmalıdır.");
}
if (mevcutStok < miktar)
{
// Özel istisnayı fırlat
throw new StokYetersizException(urunKodu, miktar, mevcutStok);
}
// ... stok düşme işlemi ...
Console.WriteLine($"{urunKodu} ürününden {miktar} adet düşüldü.");
}
// Özel istisnayı yakalama
try
{
StoktanDus("LAPTOP01", 5);
StoktanDus("MOUSE02", 200); // Stok yetersiz olduğunu varsayalım
}
catch (StokYetersizException stokEx) // Özel istisnayı yakala
{
Console.error("Stok Hatası!");
Console.error($"Ürün: {stokEx.UrunKodu}, İstenen: {stokEx.IstenenMiktar}, Mevcut: {stokEx.MevcutMiktar}");
Console.error("Mesaj: " + stokEx.Message);
// Kullanıcıya stok durumu hakkında bilgi ver
}
catch (ArgumentOutOfRangeException argEx)
{
Console.error("Argüman Hatası: " + argEx.Message);
}
catch (Exception genelEx) // Diğer tüm hatalar
{
Console.error("Beklenmedik Hata: " + genelEx.Message);
}
Bir İstisnayı Yeniden Fırlatma:

Bazen bir catch bloğunda hatayı logladıktan veya kısmen işledikten sonra, hatanın çağrı yığınında daha yukarıya gitmesini isteyebilirsiniz.

throw; (Tercih Edilen): Yakalanan istisnayı, orijinal çağrı yığını bilgisini koruyarak yeniden fırlatır. Hata ayıklama için en iyi yöntemdir.
throw ex; (Kaçınılması Gereken): Yakalanan istisna nesnesini (ex) yeniden fırlatır, ancak bu işlem çağrı yığınını sıfırlar ve hatanın orijinal kaynağının kaybolmasına neden olur. Hata ayıklamayı zorlaştırır.
catch (IOException ioEx)
{
LogError("Dosya I/O hatası oluştu", ioEx); // Loglama yap
// Orijinal stack trace'i koruyarak hatayı yukarıya ilet
throw; // En iyisi
// throw ioEx; // KÖTÜ! Stack trace sıfırlanır.
}
Bölüm 5: Asenkron Metotlarda Hata Yönetimi

async/await kullanılan asenkron metotlarda hata yönetimi, senkron koda çok benzer şekilde try…catch…finally ile yapılır.

await edilen bir Task hata ile sonuçlanırsa (yani temelindeki Promise reject olursa), await ifadesi bu hatayı bir istisna olarak fırlatır.
Bu fırlatılan istisna, çevreleyen try…catch bloğu tarafından yakalanabilir.
public async Task VeriIndirAsync(string url)
{
HttpClient client = new HttpClient(); // using ile kullanmak daha iyi
try
{
Console.WriteLine($"Veri indiriliyor: {url}");
// await, fetch benzeri bir işlem varsayalım (Task döndürür)
HttpResponseMessage response = await client.GetAsync(url);
// Yanıt başarısızsa istisna fırlat (HttpRequestException gibi)
response.EnsureSuccessStatusCode();
string content = await response.Content.ReadAsStringAsync();
Console.WriteLine($"İndirilen Veri Boyutu: {content.Length}");
// ... veriyi işle ...
}
catch (HttpRequestException httpEx) // Ağ veya HTTP hatalarını yakala
{
Console.error($"Ağ hatası: {httpEx.Message} (StatusCode: {httpEx.StatusCode})");
// Kullanıcıya mesaj göster veya logla
}
catch (TaskCanceledException cancelEx) // Zaman aşımı veya iptal durumu
{
Console.warn("İstek iptal edildi veya zaman aşımına uğradı.");
}
catch (Exception ex) // Diğer beklenmedik hatalar
{
Console.error($"Genel Hata: {ex.Message}");
}
finally
{
client?.Dispose(); // Kaynağı temizle
Console.WriteLine("İndirme işlemi denemesi tamamlandı.");
}
}
async void metotlarından fırlatılan istisnaların doğrudan yakalanamayacağını unutmayın (genellikle uygulama çökmesine neden olur). Bu nedenle, olay işleyicileri dışında async Task kullanmak her zaman tercih edilir.

Bölüm 6: En İyi Uygulamalar

Sadece İstisnai Durumlar İçin Kullanın: try…catch normal program akışını kontrol etmek için kullanılmamalıdır. Sadece gerçekten beklenmedik veya hatalı durumlar için kullanılmalıdır. Örneğin, bir dizi sınırını kontrol etmek için if (index < array.Length) kullanmak, try { value = array[index]; } catch (IndexOutOfRangeException) kullanmaktan çok daha verimlidir.
Spesifik Hataları Yakalayın: Mümkün olduğunca genel catch (Exception) yerine, beklediğiniz spesifik istisna türlerini (FileNotFoundException, ArgumentNullException, kendi özel istisnalarınız vb.) yakalayın. Bu, hatayı daha doğru bir şekilde işlemenizi sağlar. Genel catch (Exception) en sonda, beklenmedik durumlar için bir güvenlik ağı olarak bulunmalıdır.
Hataları Yutmayın (Don’t Swallow Exceptions): Boş catch {} bloklarından kaçının. En azından hatayı loglayın. Eğer hatayı o seviyede ele alamıyorsanız, throw; ile yeniden fırlatarak üst katmanların haberdar olmasını sağlayın.
Anlamlı Hata Mesajları: throw new Error(“…”) veya özel istisnalarınızda, hatanın ne olduğunu ve mümkünse nedenini açıklayan net mesajlar kullanın.
Kaynak Temizliği İçin finally veya using: Açılan dosyaları, ağ bağlantılarını, veritabanı bağlantılarını veya IDisposable uygulayan diğer kaynakları serbest bırakmak için mutlaka finally bloğunu veya tercihen using deyimini kullanın. Bu, kaynak sızıntılarını önler.
Kullanıcıya Anlaşılır Geri Bildirim: Kullanıcıya teknik hata detayları (StackTrace vb.) göstermeyin. Bunun yerine, sorunu açıklayan ve ne yapması gerektiğini (veya yapılamayacağını) belirten kullanıcı dostu mesajlar gösterin.
Loglama: Hataları (özellikle beklenmedik olanları) detaylı bir şekilde (mesaj, stack trace, zaman damgası, belki kullanıcı bilgisi) loglamak, sorunları teşhis etmek ve çözmek için hayati öneme sahiptir. Serilog, NLog, log4net gibi loglama kütüphaneleri kullanılabilir.
Özel İstisnaları Mantıklı Kullanın: Uygulamanızın belirli hata senaryolarını daha iyi temsil etmek ve yakalamak için özel istisnalar oluşturun, ancak aşırıya kaçmayın. Standart .NET istisnaları yeterliyse onları kullanın.
throw; vs throw ex; Farkını Bilin: Hata yakalayıp yeniden fırlatmanız gerektiğinde, orijinal çağrı yığınını korumak için her zaman throw; kullanın.
Bölüm 7: Sonuç — Sağlamlığın Temeli

Hata Yönetimi (Exception Handling), C#’ta göz ardı edilemeyecek kadar önemli bir konsepttir. try, catch ve finally blokları, programın beklenmedik durumlar ve hatalar karşısında kontrollü bir şekilde davranmasını sağlayan temel mekanizmadır. try bloğu riskli kodu korurken, catch bloğu belirli istisnaları yakalayıp işlememize olanak tanır ve finally bloğu kaynakların her durumda temizlenmesini garanti eder.

Exception sınıf hiyerarşisini anlamak, spesifik hataları yakalamayı; throw ifadesiyle ve özel istisna sınıflarıyla kendi hata durumlarımızı modellemeyi; async/await ile asenkron hataları yönetmeyi ve loglama gibi en iyi uygulamaları benimsemeyi sağlar.

Etkili hata yönetimi, sadece programın çökmesini engellemekle kalmaz, aynı zamanda uygulamanın güvenilirliğini artırır, kullanıcı deneyimini iyileştirir ve geliştirme ile bakım süreçlerini kolaylaştırır. try-catch-finally yapısını ve istisna yönetimi prensiplerini doğru bir şekilde kullanmak, profesyonel düzeyde, sağlam ve dayanıklı C# uygulamaları geliştirmenin temelini oluşturur.

Abdulkadir Güngör - Kişisel WebSite
Abdulkadir Güngör - Kişisel WebSite
Abdulkadir Güngör - Özgeçmiş
Github
Github
Linkedin